Rozdział 1 ''Przypomniałam sobie jak kilka lat temu, powiedział mi prosto w oczy "kocham Cię".''

Budzik dzwonił już od dłuższego czasu. Ostatkami sił wyciągnęłam rękę do stolika nocnego i z zamkniętymi ze zmęczenia oczyma, zaczęłam uderzać opuszkami palców w ekran telefonu, by wyciszyć irytującą melodyjkę. Odwróciłam się na bok i szczelnie obtuliłam kołdrą.
Dopiero co wyleczyłam się z niewypalonego uczucia to Thomasa, a teraz na własne życzenie dolałam oliwy do tego ognia, który zawsze gdzieś z  tyłu mojej głowy będzie płonął.
Jakby tego było mało, przylatuje do mnie dzisiaj Matt, który chce spędzić ze mną ostatnie chwile, aż zaszyje się w Rosji na cały sezon

Boląca głowa zdecydowanie odmawiała dzisiaj większego wysiłku niż droga do kuchni i łazienki, więc zdecydowałam się zadzwonić do trenera i poprosić o dzień wolnego. Byłam pewna, że się zgodzi, bo według niego Developres nie istniałaby beze mnie. Mistrzostwo Świata z drużyną, nagroda indywidualna dla najlepszej libero, MVP turnieju. Zdobywałam wszystkie tytuły po kolei... ale co z tego skoro nie czułam się szczęśliwa? Czasami miałam ochotę przyjąć jeden z setek kontraktów jakie mi składano i wyjechać na koniec świata. Bardzo poważnie rozważałam propozycję od Włoskiego klubu, ale wszystkie moje plany legły w gruzach, kiedy przyjęłam oświadczyny Philipa. Nie mogłam mu odmówić, po prostu się bałam... Wiedziałam, że ma znajomości i mógłby zniszczyć wszystko co do tej pory osiągnęłam.
-Niespodzianka!
-Aaaaa! - moje oczy powiększyły się do rozmiaru monety pięciu złotowej. Odruchowo usiadłam na łóżku i zaczęłam nerwowo zaciskać część poszewki w palcach.
-Siostro ma! To tylko ja! - Matt stojący w progu z bukietem tulipanów złapał się za głowę.
-Nienawidzę cię - wywrzeszczałam i wstałam z łóżka, by potem wyprzytulać za wszystkie czasy.
-Tęskniłam - wyżaliłam się przytulona do klatki piersiowej brata.
-Ja bardziej - zmierzwił moje i tak potargane włosy.
-Skąd ty o tej porze roku wziąłeś tulipany? - przejęłam od towarzysza ogromny bukiet żółtych kwiatów.
-No widzisz... ta moja Rosja wcale nie jest taka zła - uniósł delikatnie kąciki ust do góry.
-Jest gorsza niż zła - westchnęłam i wstawiłam bukiet róż do wazonu.
-Oj już przestań - wywrócił oczami - opowiadaj co tam u ciebie, zerwałaś w końcu z tym prawniczkiem? - rozsiadł się wygodnie na krześle w jadalni.
-Napijesz się czegoś? - próbowałam wybrnąć z kłopotliwego tematu.
-Najpierw odpowiedz na moje pytanie - skrzyżował ręce na klatce piersiowej. Usiadłam naprzeciwko bruneta i oparłam łokcie o stół.
-Za dwa miesiące bierzemy ślub - gdyby wzrok mógł zabijać, to już dawno byłabym martwa.
-Jednak bardzo dobrze, że tu przyjechałem. Ktoś musi ci w końcu przemówić do rozumu, a kto zrobi to lepiej niż starszy brat?
-Matthew! Bierzemy ślub czy ci się to podoba czy nie! W ogóle to nie będziemy o tym rozmawiać, bo to moja sprawa.
-Nie wiedziałem, że moja siostra jest samobójcą - uniósł brwi z dezaprobatą.
-A  co u ciebie braciszku? Znalazłeś w końcu tą jedyną? Bo rodzice ostatnio do mnie dzwonili z pretensjami, że nie dożyją wnuków.
-O to akurat nie muszą się martwić - podrapał się po głowie.
-Chcesz mi coś powiedzieć? - otworzyłam szerzej oczy ze zdumienia.
-Dwa dni temu dowiedziałem się, że Kate jest w ciąży - spuścił wzrok i schował twarz w swoich wielkich dłoniach.
-Że co? - moje usta ułożyły się w kształt litery "o".
-Możesz mnie jeszcze bardziej nie dobijać? Wczoraj o pierwszej w nocy po prostu spakowała się i wyszła, a ja musiałem ochłonąć i tak po prostu na to pozwoliłem.
-Ta pierwsza w nocy zawsze będzie dla nas wyjątkowa- uśmiechnęłam się pod nosem - słuchaj Matt. Założymy się, że Kate siedzi teraz u rodziców? Każda dziewczyna w takiej sytuacji potrzebuje się wypłakać, a każda normalna wybierze ciepły kocyk i herbatkę u mamusi - puściłam mu oczko.
-A dlaczego nie mogła mi się wypłakać? - zmarszczył brwi poddenerwowany.
-A ty co byś wybrał? Zrzędzącą babę w domu czy majsterkowanie z ojcem?
-No dobra, dobra - wstał ze swojego miejsca i przytulił mnie od tyłu.
-Ułoży wam się... zobaczysz - musnęłam ustami jego policzek.


Następnego dnia obudziłam się, czując czyjąś rękę na swoich plecach. Jak każdego ranka odwróciłam głowę w lewo, tym razem moim oczom ukazał się obraz śpiącego narzeczonego w samych bokserkach. Wyswobodziłam się z jego uścisku i swoje kroki skierowałam do łazienki, gdzie wzięłam szybki prysznic i ogarnęłam się przed pójściem na trening. Wykonałam delikatny makijaż i założyłam pierwsze lepsze ubrania. Nigdy nie byłam typem dziewczyny, która całe dnie spędza przed lustrem.
Krzątałam się po kuchni szykując śniadanie dla dwóch głodnych facetów. Postawiłam na naleśniki z dżemem truskawkowym.
Atmosfera jak zawsze przy Philipie była sztywna. Ciągle rozmawialiśmy tylko o wystroju sali weselnej i jakimś wysoko notowanym prawniku, który miał przybyć na nasz ślub aż z Turcji.
-Kochanie, dziś o siedemnastej mamy ważne spotkanie z klientem.
-Jak to "mamy"?
-On też będzie z narzeczoną i wypadałoby, żebyś przyszła.
-Dobrze - odpowiedziałam z niechęcią, a Matt kopnął mnie pod stołem i spojrzał na mnie znacząco. - my już musimy się zbierać.
-Do zobaczenia kochanie - złożył na moich ustach delikatny pocałunek i skierował się do sypialni.

Po upływie kilkunastu minut razem z bratem krzątaliśmy się już po Podpromiu. Oprowadzałam go po każdym zakątku sali opowiadając różne dziwne historie, jakie wiązały się z danym miejscem. Nawet się nie obejrzałam, a przyszedł czas na trening. Pobiegłam do szatni, by przebrać się w strój klubowy i razem z dziewczynami wyszłyśmy na płytę boiska.
Od razu zauważyłam zmieszanie na ich twarzach, gdy zobaczyły bawiącego się żółto-niebieskim przedmiotem Matta.
-Bracie! Może zagrasz z nami? - wszystkie jednocześnie się na mnie spojrzały.
-Z tak pięknymi paniami? Zawsze - przywitał się z każdą podaniem ręki, a po chwili trener zaczął prowadzić krótką rozgrzewkę. Nie dał po sobie tego poznać, ale był widocznie onieśmielony widokiem mojego brata.
Po półtorej godzinie porannego rozruchu jak zwykle poszłyśmy z dziewczynami na kawę do pobliskiej kawiarenki. Odkąd pamiętam w każdy poniedziałek o tej porze się tam spotykałyśmy, by odpocząć trochę życia w klubie i móc poznać się od drugiej strony.
Dopiłyśmy nasze ulubione latte i w przyjemnej atmosferze wróciłyśmy do hali, na drugi trening.


-Zapiąć ci sukienkę? - zapytał Philip, kiedy razem szykowaliśmy się na umówioną kolację.
-Jakbyś mógł - odwróciłam się tyłem, a on skorzystał z okazji i zacząć składać pocałunki na moich nagich ramionach. Od dłuższego czasu w ogóle to na mnie nie działało, ale pozwalałam na to narzeczonemu, by sprawiać jeszcze pozory normalnego związku.
Usłyszałam dzwoniący telefon w przedpokoju, więc poszłam go odebrać.
-Tak?
-Witaj Jessy. Przepraszam, że dzwonię do ciebie o tej porze, ale mam bardzo ważną sprawę dotyczącą kontraktu. Dasz radę przyjść do mnie dziś o osiemnastej? Naprawdę bardzo mi na tym zależy.
-Dobrze, jeśli to naprawdę takie ważne to będę - odłożyłam telefon i skierowałam się do łazienki, gdzie roznosił się zapach męskich perfum.
-Philip. Przed chwilą dzwonił do mnie prezes i powiedział, że ma do mnie bardzo ważną sprawę, muszę tam na chwilę pojechać.
-Jak to? Dzwonił do ciebie w godzinach wolnego? Nie mogłaś powiedzieć, że nie możesz? - zadawał kolejne pytania retoryczne.
-Będę tam tylko chwilę, potem przyjadę na tą kolację taksówką, zaufaj mi - położyłam dłoń na jego ramieniu.
-Dobrze, ale ja cię nie dam rady tam zawieść.
-O to się nie martw, za chwilę jestem z powrotem - wybiegłam z mieszkania, po drodze łapiąc tylko skórzaną kurtkę.
Nie minęło dziesięć minut, a stukot moich obcasów roznosił się już po Podpromskim korytarzu.
Będąc przed gabinetem prezesa głęboko odetchnęłam, a następnie zapukałam do drzwi. Uchyliłam je lekko i weszłam do pomieszczenia.
Nie wierzyłam w to co tam zobaczyłam. Pomyślałam, że to sen i za chwilę się obudzę, a obraz Thomasa pryśnie jak bańka mydlana. Chyba oboje w to nie wierzyliśmy.
Całe życie przeleciało mi przed oczami. Wszystkie głupie rzeczy, które razem robiliśmy, wszystkie lepsze i gorsze chwile. Przypomniałam sobie jak kilka lat temu, powiedział mi prosto w oczy "kocham Cię".
-Jessy? - zadał to pytanie mając łzy w oczach.
-Thomas? - po moich policzkach zaczęła spływać słona ciesz. - niemal od razu znalazł się naprzeciwko mnie i przyciągnął do siebie tak, że prawie nie mogłam złapać oddechu.
Czułam się jak w niebie. Przypomniałam sobie co to znaczy być naprawdę kochaną. Poczułam to bijące od niego ciepło, które dawało mi poczucie bezpieczeństwa.
Podniósł mnie kilkadziesiąt centymetrów nad ziemię, a ja objęłam dłońmi jego kark tak mocno jak tylko mogłam.
Staliśmy wtuleni w siebie nie czując upływu czasu.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jestem z pierwszym rozdziałem :)
 Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu mój styl pisania. Pierwszy rozdział i było trochę lania wody, ale następne części mam nadzieję, że będą mniej przewidywalne :D
Pozdrawiam i nocnym markom mówię dobranoc ;-*